Reneta Blenheimska
Ros. Rieniet Zołotoj Blengiejmskij; ang. Blenheim Orange; czes. Blenheimska reneta; fr. Reinette de Blenheim; niem. Blenheimer Goldrenette
Odmiana pochodzenia angielskiego. Rozpowszechniona głównie w Europie Środkowej i w Anglii. W Polsce usunięta dawno z doboru, ale do dziś wiele drzew tej odmiany spotyka się na Podkarpaciu.
Drzewo Drzewo rośnie silnie. Tworzy bardzo dużą, rozłożystą, kulistą,
nieco spłaszczoną koronę. W okres owocowania wchodzi późno, owocuje umiarkowanie, przeważnie corocznie. Na mróz niezbyt wytrzymałe, na parch i mączniak odporne. W niektórych latach owoce ulegają gorzkiej plamistości podskórnej. Na glebach suchych lub zimnych owocuje nadzwyczaj słabo.
Owoc Owoce średniej wielkości lub duże, kuliste, nieco spłaszczone,
wyrównane. Skórka gładka lub nieco szorstka, sucha, złotożółta z lekkim rumieńcem rozmyto paskowanym. Prążki krótkie, grube, matowe, czerwone, często nadające rumieńcowi brązowopo-marańczowy odcień. Przetchlinki wyraźne, różnej wielkości, otoczone rdzawymi pierścieniami. Szypułka średniej długości lub krótka, dość gruba, lekko skrzywiona. Zagłębienie szypułkowe głębokie, średniej szerokości, lekko ordzawione. Kielich duży, otwarty. Działki u nasady zielone, szerokie, średniej długości, nieco zaostrzone. Zagłębienie kielichowe bardzo płytkie, o brze- gach nieco karbowanych. Miąższ delikatny, średnio ścisły, biało-
kremowy, średnio soczysty, winny. Gniazdo nasienne średniej wielkości, komory półotwarte lub zamknięte, nasiona źle wykształcone, nieliczne dobrze wykształcone duże, wydłużone, spłaszczone.
Owoce osiągają dojrzałość zbiorczą na początku października, konsumpcyjną w grudniu. Przed zbiorem opadają. Przechowują się do końca lutego. Owoce większe szybko przejrzewają. Do konsumpcji nadają się w grudniu. Transport znoszą dobrze. Odmiana stołowa. Ze względu na duże wymagania co do gleby i stanowiska oraz średnią plenność nie zalecana do uprawy towarowej.