Pepina Linneusza
Ros. Belflor żołtyj; ang. Yellow Bellflower; czes. Krasokvet żluty; fr. Bellefleur jaune; niem. Gelber Bellefleur
Odmiana pochodzi z USA i na początku bieżącego stulecia rozpowszechniona we wschodniej części USA, ale obecnie już nie uprawiana. W Europie znana, lecz również coraz rzadziej spotykana, gdyż jest wypierana przez cenniejsze odmiany. Drzewo rośnie silnie. Tworzy koronę rozłożystą, silnie rozgałęzioną, o lekko zwisających pędach. Kwitnie średnio wcześnie. W okres owocowania wchodzi wcześnie, owocuje obficie, ale nieregularnie. Na mróz niedostatecznie wytrzymałe, na parch dość odporne. Wymaga gleby bardzo żyznej i ciepłego stanowiska. Owoce średniej wielkości lub duże, jajowatostożkowate, żebrowane. Skórka gładka, jasna, sucha,.cytrynowożółta lub biaława, często ze słabym, brązowoczerwonym, rozmytym rumieńcem. Prze-88 tchlinki duże, szerobrunatne, nieraz białe lub rdzawe, liczne, naj-
większe przy szypułce. Szypułka średniej długości lub długa. Zagłębienie szypułkowe głębokie, słabo promieniście ordzawione. Kielich średniej wielkości, zamknięty lub półotwarty. Zagłębienie kielichowe dość głębokie, pofałdowane. Miąższ żółtawy, średnio ścisły, kruchy, delikatny, drobnoziarnisty, soczysty, aromatyczny, o smaku gruszki.
Dojrzałość zbiorczą owoce osiągają w październiku, konsumipcyj- Dojrzewanie
ną w grudniu; można je przechować do marca* Ulegają gorzkiej owocu
plamistości podskórnej i są łatwo uszkadzane mechanicznie.
Jest to cenna odmiana amatorska, ale smaczne są tylko duże Przydatność
owoce. Powinna być szczepiona na podkładkach karłowych.