Cesarz Wilhelm



Ros. — Impierator Wilhelm; ang. — Emperor Wilhelm; czes. — Vilemovo; niem. — Kaiser Wilhelm
Odmiana znaleziona w 1864 r. w Niemczech, jest prawdopodob­nie siewką Renety Harberta. Rozpowszechniona szeroko w NRD i RFN, w Polsce uprawiana głównie na Podkarpaciu. Drzewo rośnie bardzo silnie, tworzy w młodości koronę wyniosłą, owalną, rozszerzającą się ku górze, w późniejszym wieku kulistą o mocnych, grubych konarach z licznymi krótkopędami. Kwitnie średnio późno. Dobrymi zapylaczami są: Kronselska, Reneta Landsberska, Królowa Renet, Koksa Pomarańczowa, Reneta Bau­mana i Ontario. Cesarz Wilhelm jest złym zapylaczem. W okres owocowania wchodzi późno (8—10 rok). Owocuje co roku, umiar­kowanie. Odmiana niezupełnie wytrzymała na mróz, na parch odporna. W niektórych latach owoce są silnie porażone przez gorzką plamistość podskórną. Wymaga gleby średnio ciężkiej, żyznej, wilgotnej.
Owoce duże lub średniej wielkości, na ogół bardzo wyrównane, szerokostożkowate lub kulistostożkowate, koło kielicha delikatnie żebrowane. Skórka gruba, chropowata, miejscami błyszcząca, zło-tawożółta, na stronie nasłonecznionej całkowicie czerwona z prąż­kami matowymi, karminowymi. Przetchlinki duże, o wyraźnym kształcie gwiazdki z Obwódką jaśniejszą, rdzawe, wystające, roz­rzucone rzadko po całym owocu. Szypułka średniej długości lub dość długa. Zagłębienie szypułkowe dość głębokie, szerokie, z sil­nym ordzawieniem, wychodzącym niekiedy promienisto poza sze­rokie brzegi zagłębienia. Kielich duży, otwarty lub półotwarty. Zagłębienie kielichowe szerokie, średnio głębokie, o brzegach ła­godnie zaokrąglonych, pofałdowanych. Miąższ żółtawy, ścisły, później kruchy, soczysty, winnosłodki, nieco korzenny, aroma­tyczny, mało smaczny. Gniazdo nasienne dość duże, komory duże, wydłużone, lekko otwarte, nasiona nieliczne, długie, ostro zakoń­czone (tabl. 10, 1).
Dojrzałość zbiorczą owoce osiągają w drugiej połowie września, spożywczą w grudniu. Na glebach lżejszych przed zbiorem łatwo opadają. Owoce średniej wielkości mogą być przetrzymywane do połowy lutego. Owoce duże szybko przejrzewają, kaszowaćiejąc. Transport znoszą dobrze.
Owoce stołowe i na przetwory. Odmiana nie jest obecnie zaleca­na do sadów towarowych głównie z powodu miernego smaku owoców i późnego owocowania. Do ogrodów działkowych nie na­daje się ze względu na duże rozmiary drzewa, na podkładkach karłowych zaś daje owoce zbyt duże i źle się przechowujące.