Boskoop
Ros. Boskopskaja krassawica; ang. Belle de Boscoop; czes. Bo-skopske; fr. Reinette de Boskoop; niem. Schóner aus Boskoop
Odmiana pochodzenia holenderskiego, wyhodowana w ubiegłym stuleciu przez W. Ottolandera. Przed kilkudziesięciu latami bardzo popularna na terenie północno-zachodniej Europy, szczególnie w Holandii i Danii. Uprawiana jest tam nadal, jednak w mniejszych rozmiarach. Ceniona jest nadal na rynkach RFN i NRD. W Polsce uprawiana jest w rejonie grójeckim, na Podgórzu i na Pomorzu. Ze względu na nieregularne owocowanie z roku na rok zmniejsza się u nas zainteresowanie jej uprawą.
Drzewo Drzewo rośnie bardzo silnie. Tworzy kulistą, nieco spłaszczoną
koronę średnio zagęszczoną, o licznych, niezbyt silnie rozgałęzionych konarach, pokrytych bardzo licznymi krótkopędami. Kwitnie średnio wcześnie. Wymaga zapylaczy, na które zaleca się: Boiken, Koksa Pomarańczową, Landsberską, Malinową Oberlandzką, Jonatana. Boskoop jako triploid jest złym zapylaczem. W okres owocowania wchodzi późno, zaszczepiona na przewodniej wcześniej (57 rok). Owocuje najczęściej umiarkowanie, corocznie. Odmiana wrażliwa na mróz, szczególnie w środkowej Polsce. W rejonach o chłodniejszym klimacie nie może być uprawiana. Drzewa wymagają podwójnego szczepienia i jako przewodnią zaleca się Hibernal. Jest stosunkowo odporna na choroby, ale szczególnie atakowana przez bawełnicę korówkę. Wymaga gleb bardzo żyznych, ciepłych i dość wilgotnych. Nie udaje się na glebach ubogich i podmokłych. Wymaga klimatu wilgotnego i dlatego najlepiej udaje się na Podgórzu i w ciepłych rejonach nadmorskich. Owoce porażane są przez gorzką plamistość podskórną, pękają w czasie niekorzystnej pogody.
Owoc Owoce duże lub bardzo duże, wyrównanej wielkości, nierówno-
bokie, baryłkowatokuliste. Skórka średniej grubości, mocna, zielona lub zielonożółta, silnie ordzawiona, szorstka. Na niektórych owocach występuje dość silny krwisty, rozmyty, paskowany rumieniec. Przetchlinki duże, zielonordzawe z jasnymi obwódkami. 74 Szypułka średniej długości lub krótka. Zagłębienie szypułkowe
dość głębokie, średniej szerokości, przeważnie ordzawione. Kielich zamknięty lub półotwarty, w zagłębieniu dużym, niezbyt głębokim, szerokim, lekko żebrowanym. Miąższ- gruboziarnisty, ścisły, kruchy, zielonkawokremowy, kwaśny, o posmaku korzennym. Gniazdo nasienne średniej wielkości, komory nieco otwarte lub zamknięte, nasiona nieliczne, duże, często źle wykształcone. Dojrzałość zbiorczą owoce osiągają w pierwszej dekadzie paździer- Dojrzewanie nika, spożywczą w końcu grudnia. Przechować je można do owocu marca. Zebrane za wcześnie więdną. Zarówno w sadzie, jak i w przechowalni owoce są bardzo wrażliwe na spadek temperatury do 2°C, niegroźny dla innych odmian. Przechowywać je trzeba w temperaturze od +4 do +6°C, w niższej nabierają przykrego, piwnicznego posmaku. Transport znoszą bardzo dobrze. Odmiana może być w Polsce uprawiana w ciepłych i wilgotnych j^?JJJ°^ rejonach, z dużymi cfpadami. Podkładka M 4 wpływa na wzrost plonów przy jednoczesnym ograniczeniu rozmiarów drzew. Wady innych szarych renet są często niesłusznie przypisywane odmianie Boskoop, na przykład mała plenność Kulona (odmiana o równie ordzawionych owocach, ale innego kształtu). W wielu krajach Europy Zachodniej obserwuje się wzrost zainteresowania uprawą mutantów o owocach pokrytych czerwonym rumieńcem: Red Boskoop (znaleziony w 1939 r. w RFN oraz znaleziony w Danii w 1950 r.) i Boskoop 56 (również pochodzący z Danii) z silnym, paskowanym rumieńcem. Ich owoce osiągają ceny o 50°/o wyższe od cen za owoce Boskoop (tabl. 12, 2).