Signe Tillisch
Ros. Siń-Tillisz
Odmiana otrzymana w 1866 r. przez Tillischa z siewu w miejscowości Bjerre w Danii. Rozpowszechniona głównie w swojej ojczyźnie, w Polsce dość rzadko spotykana.
Drzewo Drzewo rośnie silnie, tworzy koronę wyniosłą, kulistą, dostatecz-
nie luźną bez stosowania cięcia. Kwitnie średnio wcześnie. W okres owocowania wchodzi późno (około 10 roku). Owocuje bardzo obficie, ale co drugi rok. Na mróz jest dość wytrzymałe, ulega niekiedy mączniakowi. Owoce są silnie porażane przez parch, silniej niż odmiana Boiken. Udaje się tylko na glebach lżejszych, na stanowiskach otwartych.
°woc Owoce średniej wielkości, często duże lub bardzo duże, bardzo
niewyrównane, kuliste lub stożkowate, spłaszczone, lekko żebrowane. Płaskie żdbra ciągną się przez prawie cały owoc. Skórka cienka, zielonożółta, niekiedy od strony nasłonecznionej z bardzo słabym, rozmytym rumieńcem. Przetchlinki ciemnobrązowe, rozmieszczone rzadko i szczególnie widoczne od strony zarumienionej. Szypułka średniej długości, w dość szerokim, średnio głębokim zagłębieniu. Kielich półotwarty, w głębokim, ale wąskim zagłębieniu. Miąższ białawy lub żółtawobiaławy, kruchy, soczysty, delikatny, winn$f, lekko aromatyczny, smaczny, ale u ma-70 łych owoców niesmaczny.
Dojrzewanie owocu
Dojrzałość zbiorczą owoce osiągają w połowie września i przechowują się do stycznia. Do spożycia nadają się w październiku i listopadzie. Owoce średniej wielkości przechowują się dobrze zarówno w przechowalni, jak i w chłodni, niekiedy nawet do połowy stycznia nie marszcząc się zupełnie. Transport znoszą średnio.
Przydatność odmiany
Odmiana ta może być zalecana do ogrodów działkowych i przydomowych, ale szczepiona na podkładkach karłowych lub pół-karłowych. Do sadów towarowych nie nadaje się głównie z powodu późnego wchodzenia w okres owocowania, upartego przemiennego owocowania i niewyrównania owoców.