Piękna z Herrnhut
Czes. Herrnhutske; niem. Schoner aus Herrnhut
Odmiana pochodzenia niemieckiego. W Polsce znana i uprawiana na Śląsku i Pomorzu.
Drzewo rośnie średnio silnie, tworzy koronę szerokostożkowatą. Drzewo Kwitnie średnio wcześnie. W okres owocowania wchodzi wcześnie (45 rok) i owocuje bardzo obficie, lecz co drugi rok. Na mróz wytrzymałe, parchowi nie ulega, wymaga natomiast dobrej gleby i stanowiska.
Owoce średniej wielkości, czasem duże lub drobne, niewyrówna- Owoc ne, baryłkowatoowalne, ku kielichowi zwężone, niekiedy niesymetryczne, kanciaste. Skórka gruba, gładka, tłustawa, błyszcząca, jasnożółta, w pełnej dojrzałości pokryta, często całkowicie, silnym czerwonym rumieńcem z ciemniejszymi smużkami i prążkami. Prążki dochodzą promieniście do samej szypułki. Na powierzchni skórki widoczne są ciemne i jasne przetchlinki oraz delikatne ordzawienie. Szypułka przeważnie długa, średniej grubości, w dość głębokim i wąskim zagłębieniu, lekko ordzawionym. * Ordzawienie czasem przechodzi na dalsze części owocu. Kielich mały, przeważnie zamknięty, w płytkim, lecz dość obszernym zagłębieniu, wyraźnie pofałdowanym. Miąższ żółtawobiały, luźny, kruchy, słodkowinny, nieco korzenny, soczysty, dość smaczny. Gniazdo nasienne zaokrąglone, duże, komory na ogół otwarte,
0 ściankach popękanych. Nasiona jajowate, wydłużone.
Owoce dojrzałość zbiorczą osiągają w pierwszej połowie września Dojrzewanie
1 przechowują się najwyżej do grudnia, duże szybko kaszowa- owocu cieją. Transport źle znoszą.
Owoce stołowe, niezbyt nadają się na przetwory. Ze względu na Przydatność znaczną odporność na choroby odmiana może być zalecana do odmiany sadów przydomowych. Ze względu na wczesną porę dojrzewania oraz niewyrównanie owoców, źle ponadto znoszących transport, nie nadaje się do uprawy towarowej.