Grafsztynek Prawdziwy
Ros. Grawensztenskoje; ang. Grave Stigne; czes. Gravstynské; fr. Calville Gravenstein; niem. Gravensteiner
Odmiana prawdopodobnie pochodzenia duńskiego. W Polsce sporo drzew Grafsztynka Prawdziwego spotyka się na Pomorzu. Do doboru nie należy.
Drzewo rośnie bardzo silnie, tworząc koronę bardzo rozgałęzioną, kulistą. Kwitnie wcześnie. W okres owocowania wchodzi późno, a ponieważ owocuje nieregularnie, uchodzi za mało plenne. Udaje się najlepiej w rejonach o klimacie wilgotnym i żyznych glebach. Jest niewytrzymałe na mróz, wrażliwe na parch. Owoce średniej wielkości, nieregularne; kuliste, wyraźnie żebrowane. Skórka jasnożółta, pokryta delikatnym, paskowanym i prążkowanym, purpurowoczerwonym rumieńcem. Szypułka średniej długości, dość gruba. Zagłębienie szypułkowe szerokie. Kielich duży, półotwarty, w dość płytkim, silnie pofałdowanym zagłębieniu. Miąższ biały z lekko zielonkawym odcieniem, bardzo soczysty, słodkowinkowaty, o charakterystycznym, bardzo silnym aromacie.
Dojrzałość zbiorczą owoce osiągają w połowie września, dojrzewają pod koniec tego miesiąca. W dobrych warunkach można je przechowywać do połowy listopada. Transport znoszą niezbyt dobrze.
Należy do grupy najsmaczniejszych odmian jesiennych. Mała plenność, duże wymagania klimatyczne i glebowe oraz mała wytrzymałość na mróz dyskwalifikują Grafsztynka jako odmianę dla sadów towarowych. Zalecany być może jedynie do sadów przydomowych w rejonie nadmorskim.
Istnieje mutant Grafsztynka Prawdziwego Grafsztynek Czerwony (Red Gravenstein) o pięknych, czerwonych, bardzo smacznych owocach. Ponieważ jest odporny na parch, powinien znaleźć się w ogrodach działkowych i sadach przydomowych w rejonie udawania się Grafsztynka Prawdziwego.