Ananas Berżenicki
Odmiana pochodzi z Wileńszczyzny. Znalazł ją prof. Adam Hreb-nicki w Berżenikach pod Duksztami jako siewkę nieznanej odmiany. Ananas Berżenicki jest rozpowszechniony obecnie głów-
nie w Litewskiej SRR, ale wiele drzew tej odmiany spotyka się jeszcze w byłych województwach warszawskim i białostockim. Drzewo rośnie bardzo silnie, osiągając duże rozmiary. Korona jest kulista, lekko spłaszczona, konary mocno zrośnięte z pniem, nie rozłamujące się pod ciężarem owoców. Kwitnie średnio wcześnie. Zapylacze: Inflancka i inne. W okres owocowania wchodzi późno (810 rok). Owocuje corocznie, niezbyt obficie. Na mróz wytrzymałe, na parch i mączniak odporne.
Owoce duże, kuliste, spłaszczone, nieco zwężające się ku wierzchołkowi. Skórka gruba, kremowozielona, po dojrzeniu owocu kremowobiała. Nieliczne owoce pokryte słabym, rozmytym, mie-dzianoróżowym rumieńcem. Szypułka cienka, krótka, nie występuje poza brzegi zagłębienia. Zagłębienie szypułkowe lejkowate, foremne, głębokie, zielone. Kielich zamknięty lub półotwarty. Zagłębienie kielichowe szerokie, głębokie, charakterystycznie drobno karbowane. Miąższ ścisły, żółtawobiały, kruchy, mało soczysty, winnosłodki, lekko aromatyczny, smaczny. Gniazdo nasienne duże, komory obszerne, wypełnione licznymi, ostro-jajowatymi nasionami (tabl. 3, 1).
Owoce osiągają dojrzałość zbiorczą w połowie sierpnia. Zbyt długo przetrzymane na drzewach raptownie opadają. Dojrzałość spożywczą osiągają w końcu sierpnia. Do dłuższego przechowania nie nadają się, gdyż bardzo szybko ulegają rozpadowi chłodniczemu.
W latach 19451950 Ananas Berżenicki był zalecany na przewodnią, okazało się jednak, że wpływa niekorzystnie na owocowanie zaszczepionych odmian, a drzewa są bardzo atakowane * przez zające. Mimo smacznych owoców odmiana nie jest zalecana do sadów towarowych, gdyż drzewa wchodzą bardzo późno w okres owocowania i wymagają gleb bardzo żyznych.