Aporta
Ros. Aport; ang. Emperor Alexander; czes. Car Alexandr; fr. Grand Alexandre; niem. Kaiser Alexander
Odmiana bardzo stara, uprawiana u nas od niepamiętnych cza-
sów. Pochodzenie jej jest nieznane. Do doboru nie należy.
Drzewo rośnie bardzo silnie i tworzy dużą, luźną, wyniosłą koro- Drawo
nę z grubymi konarami. Z czasem konary zwieszają się. Kwitnie
średnio późno. W okres owocowania wchodzi średnio wcześnie
(około 6 roku), owocuje regularnie, corocznie. Na mróz jest wy-
trzymałe, na parch dość wrażliwe, owoce łatwo gniją na drzewie.
Owoce duże, na ogół dość wyrównane, o regularnej budowie, ku- Owoc
listę lub stożkowate, symetryczne, nieco żebrowane. Skórka gru-
ba, gładka, pokryta nalotem woskowym, żółtozielona, z licznymi
szarymi przetchlinkami i z ciemnokarminowym, rozmytym, pa-
skowanym rumieńcem. Szypułka dość gruba. Zagłębienie szypuł-
kowe średniej głębokości. Kielich duży, półotwarty. Miąższ zie-
lonkawy lub białawy, gruboziarnisty, kruchy, soczysty, kwasko-
waty, miernej jakości.
Dojrzewanie owocu
Przydatność odmiany
Dojrzałość zbiorczą owoce osiągają w pierwszej połowie września i przechowują się do listopada, ale źle, nawet w chłodni. Transport znoszą niezbyt dobrze.
Owoce nadają się bardzo dobrze na przetwory, zwłaszcza na kompoty i susz. Do sadów towarowych mogłaby być zalecana dla północnej Polski jako drzewo stałe lub filer. Do ogrodów działkowych i przydomowych nie nadaje się, głównie z powodu gnicia i miernego smaku owoców.