Antonówka Półtorafuntowa
Ros. Antonówka połtorafuntowaja, Antonówka szescisotgramowaja; czes. Antonovka teżka; niem. Riesenantonowka
Odmiana znaleziona w 1888 r. przez I. Miczurina jako sport Anto-nówki Mohylewskiej Białej (jedna z gałązek tego drzewa wyróżniała się bardzo dużymi owocami).
W odróżnieniu od Antonówki Zwykłej drzewa mają silne, proste Drzewo pnie. Korony są duże lub bardzo duże, łatwo łamiące się. Kora pnia i gałęzi jest ciemniejsza od kory Antonówki Zwykłej, liście zaś o wiele większe, jasnozielone. Drzewo jest ibardzo wytrzymałe na mróz.
Owoce duże lub bardzo duże (do 600 g stąd nazwa), wydłu- Owoc żone, nieco ścięte ku kielichowi, lekko żebrowane. Skórka delikatna, cienka, żółtawobiała. Szypułka krótka. Zagłębienie szy-pułkowe nieregularne, pokryte silnym ordzawieniem. Kielich zamknięty. Zagłębienie kielichowe wyraźnie żebrowane. Miąższ biały, drobnoziarnisty, przypominający smakiem Antonówkę Zwykłą, lecz mniej kwaśny i mniej aromatyczny.
Owoce dojrzewają wcześniej niż owoce Antonówki Zwykłej, prze- Dojrzewanie ważnie w końcu sierpnia. Można je przechować do drugiej poło- owocu wy września. Wrażliwość na uszkodzenia mechaniczne uniemożliwia przewożenie owoców.
Odmiana typowo przemysłowa. Owoce są bardzo podatne na bru- Przydatność natną zgniliznę i oparzeliznę powierzchniową. Odmiana ta nie odmiany nadaje się zupełnie na przewodnią, chociaż w licznych szkółkach z tym przeznaczeniem jest produkowana.